در قالب word و در 20 صفحه، قابل ویرایش، شامل:
جغرافياي تاريخي استان قزوين
رودخانهها
ارتفاعات و قلهها
قله آوان
بناها و يادمانهاي تاريخي
كاخها و عمارتها
سردر عالي قاپو
عمارت چهل ستون
قلعة الموت
قلعة نويزر شاه
قلعة سنگرود
قلعة شيركوه
قلعة دختر (قزقلعه)
پل ها و سدهاي تاريخي
پا شاه عباسي
پل لوشان
سد قديمي سيد علي خان
سد قديمي سپهسالار
بناها و اماكن مذهبي
مساجد قديمي
مسجد جامع كبير
مسجد حديريه
آرامگاه ها، بقعه ها و امزاده ها
آرامگاه خليل بن غازي قزويني
آرامگاه شيخ احمد غزالي
آرامگاه ميرابراهيم بن معصوم
آرامگاه پيرسفيد
استان قزوين از شمال به استان گيلان، از جنوب به استان مركزي، از مشرق به استان تهران و از مغرب به استان زنجان و همدان محدود است و 1304 متر از سطح دريا ارتفاع دارد.
استان قزوين با توجه به موقعيت جغرافيايي خود، مانند پلي، پايتخت كشور را به مناطق شمالي و غربي و كشورهاي قفقاز و اروپا متصل ميكند و به دليل موقعيت مناسب، ضمن توسعة كشاورزي، صنعتي و خدماتي به يكي از قطبهاي مهم توسعة كشور تبديل شده است.
شهر قزوين تا سال 1375 جزو محدودة سياسي اداري استان تهران بود. در اين سال، اين شهر از استان تهران جدا شد و همراه با شهرستان تاكستان از استان زنجان، به عنوان استان قزوين در تقسيمات كشوري جاي گرفت. اين استان، بر اساس آخرين تقسيمات كشوري، داراي 2 شهرستان، 10 بخش، 12 شهر، 37 دهستان، 936 آبادي داراي سكنه است و شهرستان قزوين و تاكستان مجموع شهرستانهاي آن را تشكيل ميدهند.
عشاير استان به لحاظ وابستگيهاي قومي عبارتاند از:
لرها و كردها: اين گروه به احتمال زياد در زمان شاه عباس به اين منطقه كوچ داده شدهاند. طايفههاي كرد در نواحي طارم، قازقان، دودانگه، رودبار الموت، بشاريات و پشگلدره زندگي ميكنند و تا اين اواخر، زندگي چادرنشيني داشته و ييلاق و قشلاق ميكردهاند. طايفههاي معروف كرد ساكن در استان قزوين عبارتاند از …